اثر نمک بر رفتار ژل شدن داربست نانوکامپوزیتی تزریق پذیر بر پایه هیدروکسی پروپیل متیل سلولوز و نانوذرات هیدروکسی آپاتیت- تری کلسیم فسفات

ترکیبات سلولوزی پلیمرهای زیست­سازگارند که در تهیه ژل­ های تزریق پذیر برای ترمیم بافت استخوان استفاده می شوند. هیدروژل­ های تهیه شده از این پلیمرها نیز به طور عمومی استحکام کافی را برای کاربرد در مهندسی بافت دارند. برای افزایش استحکام و نیز بهبود استخوان زایی این داربست­ ها از ترکیبات کلسیم فسفات استفاده می­ شود. در این مطالعه، از هیدروژل ­هیدروکسی پروپیل­ متیل­ سلولوز(hpmc) به عنوان ماتریس پلیمری و مواد معدنی کلسیم فسفاتی شامل β-تری­ کلسیم فسفات (β-tcp) و هیدروکسی آپاتیت (hap) برای بهبود خواص هیدروژل استفاده شدند. β-تری­ کلسیم فسفات با شکل شناسی صفحه ­ای به روش رسوب­ گیری شیمیایی سنتز و با میکروسکوپی الکترونی پویشی تأ یید شد. به علت بیشتربودن دمای تشکیل ژل هیدروکسی ­پروپیل ­متیل­ سلولوز نسبت به دمای بدن، از نمک سدیم سولفات (na2so4) در غلظت ­های مختلف برای تنظیم دمای تشکیل ژل استفاده شد. دمای ابری شدن نمونه ­ها با استفاده از طیف ­بینی uv/vis و دمای ژل شدن آنها به روش رئومتری معین شدند. تزریق­ پذیری نمونه­ های حاوی مقادیر مختلفی از فاز معدنی نیز با استفاده از دستگاه آزمون عمومی اندازه­ گیری شد. نتایج نشان داد،به دلیل اثر هوفمیستر دمای ابری و ژل شدن نمونه ­ها با افزایش غلظت نمک کاهش می ­یابد. همچنین نتایج رئومتری نشان داد، β-تری­ کلسیم فسفات نسبت به هیدروکسی آپاتیت دمای تشکیل ژل را به طور مؤثرتری کاهش و نیز مدول و گرانروی را افزایش می دهد. هیدروژل های هیدروکسی پروپیل­ متیل­ سلولوز شامل نانوذرات تری­ کلسیم فسفات و هیدروکسی آپاتیت در دمای محیط تزریق ­­پذیر بودند. با توجه به نتایج به دست آمده، هیدروژل های تهیه شده از ماتریس پلیمری هیدروکسی­ پروپیل­ متیل­ سلولوز و نانوذرات β-تری­ کلسیم فسفات و هیدروکسی آپاتیت می ­توانند انتخاب مناسبی برای داربست­ های تزریق پذیر به بدن باشند.